Nieuw Terrein 2021

In het Kort

Al jaren gaan de Kompaskampen door op een terrein in Gembes, Daverdisse. In de zomer van 2020 hebben we desondanks COVID-19 spetterend leuke weken beleefd. Wat we niet wisten is dat het de laatste keer was op dat terrein, waar we ongeveer 30 jaar op rij hebben vertoefd.

De gemeente Daverdisse heeft ons na de afgelopen kampen—om het lief uit te drukken—duidelijk gemaakt dat we niet meer welkom zijn bij hun. Kompaskamp zal dus niet meer in die gemeente plezier beleven, maar niet getreurd, er zijn genoeg andere gemeenten in de Ardennen. Doordat we hier niet op hadden geanticipeerd zitten we tijdelijk op een terrein in Graide, Bièvre. Dit terrein heeft weliswaar geen beek, maar voldoet aan alle andere eisen. Voor de volgende kampen zijn we al op zoek naar een terrein dat aan al diezelfde eisen voldoet plus een leuke beek vlakbij.

In het Lang en Breed

1. Gembes

Al jaren gaan de Kompaskampen door op een terrein in Gembes, Daverdisse. In de zomer van 2020 hebben we desondanks COVID-19 spetterend leuke weken beleefd. Wat we niet wisten is dat het de laatste keer was op dat terrein, waar we ongeveer 30 jaar op rij hebben vertoefd.

De gemeente Daverdisse had een klacht binnengekregen over geparkeerde wagens. Deze stonden aan het terrein om logische redenen maar ook omdat we dachten ze daar het minst lastig zouden zijn voor de bewoners van Gembes. Na de klacht hebben we meteen de wagens verplaatst naar de ingang van het bospad en gevraagd aan de bewoners of ze in de weg stonden. De gemeente was echter niet overtuigd en bleef aanhouden dat we andere regels ook overtraden zoals het vervuilen van de natuur. Het was dan ook niet moeilijk deze te weerleggen. Op gelijkaardige manier hebben we enkele andere beschuldigingen ook kunnen weerleggen waaronder, maar zeker niet beperkt tot, dat we geen echt kamp zijn want dat er te veel leiding is voor het aantal kinderen, en dat we geen vzw zijn want dat we winst zouden vergaren uit onze activiteiten. Doorheen de jaren hebben we veel contacten van de bewoners van Gembes die tevergeefs in ons voordeel hebben gepleit bij de nieuwe burgemeester en zijn secretaresse. Uiteindelijk wees de gemeente op een dubieuze regel in hun reglement waar we niet de juridische of financiële middelen voor hebben om het zomaar te weerleggen; we moesten een erkenning kunnen voorleggen.

2. Erkenning

Als jeugdvereniging in België is het niet altijd voldoende je zodoende in te schrijven op federaal niveau. Lagere overheden kunnen erkenningen voor jeugdverenigingen uitschrijven. Dit kan op vlak van gemeenschappen, en gemeenten. Iedere overheid heeft eigen criteria hiervoor. Om op Vlaams niveau erkend te worden moet je bijvoorbeeld een minimum aantal activiteiten organiseren van bepaalde types en aantonen dat je deelnemers uit verscheidene plaatsen van de Vlaamstalige gemeenschap komen. Gemeenten eisen dan weer logischerwijs dat bijvoorbeeld minstens de helft van de deelnemers uit hun gemeente komt.

Hier wringt het schoentje bij Kompaskamp. Gezien onze kleine werking met kinderen en jongeren uit heel Vlaanderen, Brussel, Nederland en soms zelfs nog daarbuiten, voldoen we voor zover we weten nergens aan de criteria voor een officiële erkenning, zelfs al zeggen we geen subsidiëring te willen die er vaak mee gepaard gaat. We zijn niet groot genoeg voor Vlaanderen, en te verspreid voor individuele gemeenten.

3. Contacten overal

De gemeente Daverdisse eist dat we een erkenning kunnen voorleggen om een kamp op hun grondgebied te mogen organiseren. Aanvankelijk hebben we dan ook deze route proberen bewandelen. We zijn beginnen aankloppen bij verschillende gemeenten, met name Antwerpen, Gent en Meise. Het departement Cultuur, Jeugd en Media, het kabinet van Minister van Jeugd Dalle, alsook dat van zijn voorganger Sven Gatz, de eerste minister van Jeugd in Vlaanderen Bert Anciaux en instanties zoals de Ambrassade en ADJ hebben we gecontacteerd. Deze contacten waren met groter en kleiner succes.

Het departement Cultuur, Jeugd en Media (niet het kabinet dus) heeft ons verzekert dat we desondanks niet erkend te kunnen worden wel degelijk duidelijk onder de definitie van jeugdwerk vallen. Voor Daverdisse was dit niet genoeg. De gemeente Meise heeft ons heel erg hard proberen helpen met onder andere een telefoon naar de gemeente Daverdisse. Na die telefoon hebben zij ons afgeraden terug te keren gezien de inhoud van hun gesprek en de ongegronde en onbegrijpelijke houding en beweringen van Daverdisse tegenover en naar ons. Dit alles deed ons beslissen dat het geen zin had ergens te willen zijn waar we niet welkom waren, ook al is het terrein zo geliefd.

4. Toekomstterreinen

Na wat we gokken een dertigtal jaar te zullen zijn nemen we dus afscheid van het terrein langst het watertje de Almache in Gembes. Dit is jammer maar hoeft niet negatief te zijn. Kompaskamp bestaat al langer dan dertig jaar, voor Gembes zaten we lange tijd in Bévercé, en een nieuw terrein zal dus ook deze keer nieuwe mogelijkheden met zich mee brengen.

Gezien we door de hierboven beschreven zaken al een paar maanden verder zaten, zijn we bij de zoektocht naar nieuwe terreinen op vele gestuit die al verhuurd waren voor ofwel de hele of de halve maand juli. Bij de verdere zoektocht hebben we onszelf de volgende criteria opgesteld in volgorde van belang: 1. de gemeente verwelkomt ons 2. leuke omgeving 3. volledige maand juli vrij 4. beek. Met leuke omgeving verstaan we onder andere genoeg bos in de buurt, niet langst een drukke weg, een afscheiding van de weg.

Het terrein waar we in 2021 zullen zitten is, toevallig, een dikke vijftal kilometer van Gembes, in Graide, Bièvre. Het voldoet aan criteria 1, 2 en 3, we missen enkel een beek. We verzekeren dat er op Kompaskamp geen beek nodig is om er de leukste week van te maken. Het plezier komt namelijk van de unieke sfeer, organisatie en deelnemers van Kompaskamp.

Toch zijn we nu al op zoek naar een ander terrein die voldoet aan álle criteria en nog beter zal zijn dan het terrein in Gembes (en we zullen die ook vinden). We hebben er al een paar op het oog, maar als je er zelf ook kent, mag je ons zeker contacteren.

5. Dankwoord

We dachten met corona dat onze geringe organisatiestructuur op de proef gesteld ging worden. We hebben die proef met glans doorstaan en gezien we geen contact tracing hebben gehoord kunnen we er vanuit gaan dat geen besmetting heeft plaatsgevonden op Kompaskamp.

De echte beproeving is daarna pas gekomen met het terrein. We hebben namelijk vaak zitten vrezen voor de 2021 editie van Kompaskamp en ook de moed bij de leiding stond op een laag pitje.

We willen dan ook een paar mensen bedanken om ons te helpen: Babs en André, An Van Lancker van de Ambrassade, Thomas Goethals en Roel Anciaux van de gemeente Meise, Christophe Cooreman van het departement Jeugd, Cultuur en Media (niet het kabinet van de minister dus), Nola Van Hoof van Arktos, een medewerkster van de stad Gent, en het allerbelangrijkste, alle Kompassers (leiding en deelnemers) waar we via bijvoorbeeld sociale media zien hoeveel onze moeite loont.

Maar ook enkele bewoners van Gembes verdienen een bedankje voor de afgelopen jaren: de boer en boerin waar we water en elektriciteit konden krijgen en waar onze post naartoe kon, de boer die bij de jaarlijkse verhuis van al ons gerief hielp, de man die ons hout bracht tot op het terrein, en uiteraard de boer die het terrein enkel en alleen aan ons verhuurde en zorgde dat het mooi afgereden was voor onze aankomst.

― Carla, Linda en Kanti